چرا زمان برای کودکان طولانی تر می گذرد؟
به گزارش روان ما، خراسان رضوی وقتی کودک بودیم، خیلی از ما این تصور را داشتیم که تابستان یا دوره های دیگر از زندگی نسبت به بزرگسالی طولانی تر از گذشته است. هم اکنون تعدادی از پژوهشگران به صورت تجربی بررسی نموده اند که آیا درک زمان با افزایش سن تغییر می کند و اگر چنین است، چگونه و چرا تغییر می کند؟
به نقل از ارث، محققان دانشگاه اتوش لورند در مجارستان گروهی از شرکت کنندگان سه گروه سنی چهار تا پنج سال، ۹ تا ۱۰ سال و بالای ۱۸ سال را ثبت نام کردند و از آنها خواستند که ۲ ویدیوی یک دقیقه ای تماشا کنند. بعد از تماشای فیلمها، از شرکت کنندگان پرسیده شد که کدام طولانی تر است.
نمونه ها از یک مجموعه انیمیشن محبوب استخراج شده اند و از نظر خصوصیت های بصری و صوتی متعادل بودند. یک کلیپ متشکل از رویدادهای متوالی سریع و دیگری یک سکانس یکنواخت و تکراری بود. بعد از تماشای فیلمها، از شرکت کنندگان پرسیده شد که کدام طولانی تر است.
پاسخ ها نشان داد، دوسوم از کودکان قبل از مهدکودک ویدیوی پر حادثه را طولانی تر می دانستند و سه چهارم بزرگسالان همین احساس را در مورد ویدیوی بدون حادثه داشتند. گروه میانی که در آن شرکت کنندگان نظر مشابه اما متوسط تری نسبت به بزرگسالان نشان دادند، به محققان کمک کرد تا تغییر درک زمان را حدود سن هفت سالگی تخمین بزنند.
برای توضیح این تفاوت ها در درک زمان بین گروههای سنی، کارشناسان بر مفهوم رهیافت آنی یا اکتشافی استناد کردند که به توانایی افراد در استفاده از میانبرهای ذهنی یا پروکسی جهت کمک به تصمیم گیری سریع اشاره دارد. با عنایت به این که مغز ما یک ساعت مرکزی قابل اعتماد یا یک نقشه برداری حسی مستقیم از مدت زمان ندارد، باید از یک پروکسی در گذر زمان استفاده نماییم.
دانشمندان اعلام کردند که کودکان برای اندازه گیری زمان از نماینده ذهنی (نمایندگی ذهنی میانبری هست که ما در هنگام ارزیابی احتمالات از آن استفاده می کنیم) استفاده می نمایند. بعنوان مثال آنها از خود می پرسند که در مورد کدام ویدیو می توانند بیشتر صحبت کنند.
از آنجاییکه ویدیوی پرحادثه مملو از اکشن بود و شامل چندین قسمت بود، می توانستند بیشتر در مورد آن صحبت کنند؛ ازاین رو احساس کردند که طولانی تر است. با این وجود بین ۶ تا ۱۰ سالگی، کودکان مفهوم زمان «مطلق» یا «جهانی» را می آموزند؛ ازاین رو در بزرگسالی، وقتی یک فیلم جذاب را تماشا می نماییم، ذهن ما بشدت در داستان غوطه ور می شود؛ در حالیکه در طول یک فیلم خسته کننده، بارها و بارها ساعت خویش را بررسی یا به چیز دیگری فکر می نماییم، همه این حواس پرتی ها ما را قادر می سازد تا از جریان زمان مطلق نمونه برداری نماییم.
به گفته محققان این ۲ وضعیت می تواند تغییر نسبتا عجیب و غریب حدود سن هفت سالگی را توضیح دهد و این سوگیری دائمی را ایجاد نماید که برای مثال موارد بدون حادثه بسیار طولانی تر از تصور است؛ با این وجود برای درک درست رمز و راز زمان و چگونگی درک ذهن ما از آن به تحقیقات بیشتری نیاز است.
این مطالعه در مجله Nature Scientific Reports انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب